Tijd tekort!

Ja echt, de tijd gaat reuze snel! Ik zit hier inmiddels 7,5 week en heb nog zo veel te doen! Maar de afgelopen 2 weken heb ik ook weer genoeg mee gemaakt, dus bij deze een korte terugblik.

Zo heb ik half december een kijkje genomen in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. Dit ziekenhuis is van steen gebouwd en is best wel groot vergeleken met het 's Lands. Het heeft alle specialisme in huis en heeft poli wachtruimtes waar je bang van wordt. Ik was op een zaterdag heen dus het was nu uitgestorven maar wat als het hier bommetje vol zit? Overigens is het niet echt te vergelijken met een Nederlands ziekenhuis want het is echt niet groter dan het MCA.

Verder was dit het laatste weekend van Nicolette en Lisa in Paramaribo. Dit hebben we even goed gevierd hoor! Als afsluiting van het weekend gingen we uit eten bij het restaurant wat gevestigd is in Fort Zeelandia. Waar waren we beland, zo luxe en de prijzen waren zeer Hollands!! Maar het eten was echt fantastisch en waren die dure SRDtjes zeker wel waard. Ik had vooraf pindasoep, goddelijk. Als het even kan wordt dat mijn nieuwe verslaving. Als hoofdgerecht had ik een heerlijke risotto met champignons, foutje.. Even vergeten dat die daar in kunnen zitten... Sorry mam ik heb ze der allemaal uit zitten vissen.

En daar was de maandag, onze laatste afdeling heette ons van harte welkom. Na de overdracht kregen wij een rondleiding over de afdeling. De afdeling is onderverdeeld in 3 units. Twee kamers voor chirurgische en gynaecologische ziektebeelden, 3 kamers voor patiëntjes met het ziektebeeld bronchitis en twee kamers voor patiëntjes met diarree. Daarnaast hebben ze ook kamers waar ouders kunnen in roomen. Dit kan alleen als de arts hier toestemming voor geeft. Verder is er een isoleerkamer en een speelruimte voor de kinderen. Deze ruimte is alleen geopend als de “juf” er ook is. De afdeling beschikt over ongeveer 55 bedjes en wiegjes. Na de rondleiding kregen we allebei een kamer toegewezen. Ik liep met de zuster mee die op kamer 2 en 3 stond, de bronchitis kamers. De zuster was al klaar met de zorg en vertelde mij kort hoe het er 's morgens aan toe gaat. Als snel kwam de sub- hoofdzuster naar mij toe om te vragen of ik mee wilde naar het AZP. Twee patiëntjes moesten hierheen om een EEG te maken. Een EEG wordt gemaakt om te kijken naar je hersenactiviteit. We werden met de ambulance heen gebracht. De broeder gooide de sirenes aan, het was geen spoed maar de broeder gaf als argument voor de toeters en bellen dat het in december altijd erg druk is op de weg dus dat je maar beter zo kan rijden want dan was je tenminste binnen een niet al te lange tijd in het andere ziekenhuis. Nou en daar waren dan die overvolle wachtkamers.. Het zag letterlijk zwart van de mensen. Alles bankjes waren bezet en het was overal druk. Wij konden gelukkig zo doorlopen en hadden geen last van de uren lange wachtrij. Het was voor het eerst dat ik zag hoe een EEG werd afgenomen. Eenmaal terug op de afdeling heb ik mij bezig gehouden met een van de patiëntjes waarmee ik naar het AZP geweest. De zuster vertelde over de patiënt en wat we moesten doen. De dag vloog voorbij en voor ik het wist was het 14uur. Toen ben ik nog even terug gegaan naar de kamers waar ik officieel stond, al snel was de overdracht en konden we naar huis.

Dag 2 op de kinderafdeling. Ik stond ingedeeld op kamer 2 en 3. We zaten bij de overdracht en ik noteerde de bijzonderheden van mijn patiëntjes. Ik stond met een zuster en een verzorgende. We begonnen de dienst met het baden van alle patiëntjes. Op de kamers hebben ze een grote wasbak waarin alle kindjes om beurten worden gebaad (met alleen koud water!!). De wasbak is echt veel te laag en super slecht voor mijn rug. Als de kindjes zijn gebaad, is het meestal wel al tijd om te voeden. Vanaf 9 uur ’s morgens mogen de ouders op de afdeling komen en leveren dan mantelzorg. Op de kinderafdeling wordt voor 10 uur vaak al visite gelopen waardoor de meeste bijzonderheden dan al bekend zijn. Op de kinderafdeling zijn, net zoals op de andere afdelingen, de taken verdeeld. Twee zuster staan op de behandeling kamer. Deze zuster lopen samen met de sub- hoofdzuster en de voedingsassistente de artsen visite. De bijzonderheden vanuit de visite worden overgenomen en uitgevoerd door de zuster op de kamer. Verder heeft de verpleegkundige alle verantwoordelijkheid over de patiëntjes met betrekking tot voeden, baden etc.

Verder is het super tof om met kinderen te werken. De ouders zijn erg betrokken bij de zorg maar durven weinig te vragen. De collega's op de kinderafdeling zijn ook onwijs aardig. Deze afdeling is wat bedrijviger en de zusters zitten veel minder stil. Het is een interessante afdeling met veel verschillende ziektebeelden. Deze stage laat wel zien dat ik echt de kinderkant op wil, ik hoop dat ik dat gevoel na mijn stage in Hoorn nog steeds.

Ook heb ik even een paar extra dagen stage gelopen zodat ik vrije dagen kan nemen als Stijn hier straks is!

En na al die stage dagen en het weekend was ik opeens alweer 7 weken in Suriname.. Dus dat betekende dat het de dinsdag mijn verjaardag was!
Dat is raar hoor, jarig zijn in een temperatuurtje van 30 graden. Ik werd rond half 11 wakker en was overladen met berichtjes. Toen ik mijn kamer uit kwam had Petra de woonkamer versierd en lag er een enveloppe op tafel. Ook had ik een kaart van Stijn, toch nog een beetje cadeautjes tijd. Van Petra kreeg ik mijn lunch en diner van deze dag. Stijn gaf mij een slinger met naam en gefeliciteerd, super lief. En toen dacht ik dat ik klaar was, maar nee. Petra kwam aan lopen met een tasje. Hierin zaten allemaal enveloppen en een cadeautje. Ik pakte meteen het cadeautje en maakte het open. Super mooie buddha to buddha oorbellen gekregen van Stijn, die jongen is echt wel een romanticus. Verder kreeg ik allemaal hele lieve kaarten van uit Nederland. En ik maar denken dat ik zou worden vergeten in dat koude kikkerlandje, ik ben echt ernstig. ’s Middags zijn Petra en ik even naar de grote kerstboom geweest (en had ik gewoon de zomerste kleding ever aan op mijn verjaardag) en hebben we geluncht bij Zus&Zo. Daarna zijn we nog even de stad in geweest. ’s Avonds gingen we met zijn alle uit eten bij Mirosso een Indonesisch restaurantje. Als afsluiting gingen we lekker cocktails drinken bij ’t Vat. Een 21e verjaardag op een bijzondere manier!

Op kerstavond leek het mij wel leuk om een Surinaamse kerkdienst bij te wonen. Ik had gehoord dat er om 18 uur een dienst zou zijn in de bekendste kerk van Paramaribo. Dus wij staan 18 uur kant en klaar bij de kerk, kerk dicht. Ja joh dit is Suriname. Wat bleek na een half uur wachten.. De dienst was pas om half 10. Dat was net iets te laat voor ons. Wij kregen namelijk 2 nieuwe huisgenoten en zouden daarna een kerstmaal eten op de Mozartstraat. De kerk is uit eindelijk geskipt en wij hebben heerlijk gegeten dankzij onze keuken prinsesjes Kathleen en Sarah.

Huh kerst? Echt niet, dit is te raar om kerst te vier. Bij kerst hoort familie, kou, donkere dagen en overal versierde kerstbomen. Hier is het warm, brand de zon op je huid en mis ik de kerstbomen!
Ach eerste kerstdag telt niet echt in huize Stoelie. Ik nam als ontbijt en bak yoghurt en ging daarna maar lekker zonnen. ’s Middags ging ik even snel thuis lunchen en daarna gingen Petra en ik naar het zwembad. ’s Avonds had Petra spaghetti met spinazie gemaakt, een heuse kerstmaal. Nu snappen jullie toch wel dat de kerstsfeer een beetje anders is?

Vanavond doen we het totaal anders!

Wan switi Kresneti dushi's!