Genieten op Isadou en nog veel meer!

De tijd vliegt. Afgelopen dagen heb ik veel gedaan dus tijd voor een nieuwe verslag en foto's!!

Donderdag stonden Petra en ik zoals afgesproken samen met één zuster op zaal 1. En het was heerlijk. Door deze dag heb ik een veel duidelijker beeld gekregen van hoe een dag verloopt en zeker welke taken nou eigenlijk bij de zusters horen. Verder zijn we de hele dag bezig geweest met alles wat een zuster hier doet en werden waar nodig begeleid. We hadden 10 patiënten dus lekker volle bak! Het was prettig om samen te werken en hier hebben we beide ook echt van geleerd. Vandaag moest ik voor het eerst overdragen. Nou jeetje die Surinaamse achternamen zijn dus echt niet zo gemakkelijk om uit te spreken. Ook sprak ik lekker vlot Nederlands en dat was nog best moeilijk voor de zusters om bij te houden. ’s Avonds gingen we samen koken en op tijd naar bed.

Vrijdagochtend ging ik al vroeg op. Om 9 uur moesten we verzamelen voor ons eerste tripje naar Isadou. Maar ja voor die tijd wilde ik ook nog even hardlopen. Dus wekkertje vroeg en een beetje opschieten. We moesten verzamelen bij ’t Vat, een café in het centrum van Paramaribo. We gingen in totaal met 8 mensen op trip plus 3 “begeleiders”. Hiervan was er eentje gids, één kok en degene die de tripjes organiseert. Het was zo’n 3,5 uur rijden naar de haven Atjoni. Onderweg zijn wij een aantal keer gestopt voor sanitaire ontspanning en wat drinken. Ook zijn we gestopt bij een goudmijn. We zagen hier een kraan aan het werk. Deze maakte de grond los zodat er later water bij kan komen en het zand kan worden doorzocht op goud. Eenmaal in de haven lag de boot naar Isadou al klaar. De mannen begonnen de boot te laden terwijl wij rond slenterden in de Chinees. De boot was snel geladen dus huppakee op naar Isadou. Wat was de boot tocht mooi. Zoveel groen en gewoon zo mooi. Het gevoel dat je hebt tijdens zo’n boot tocht is niet te beschrijven. Na zo’n 45 minuten kwam we aan op Isadou. Isadou is een Resort aan de Suriname Rivier. Surinamers gaan hier bijvoorbeeld zelf heen op vakantie en het is een geliefde trip onder de toeristen. Op het eiland stonden heel veel hutjes om te slapen. Wij kregen 2 hutjes toegewezen. Hierbij hoort dan een grotere hut/overkapping om te koken en eten. In het slaaphutje stonden vier tweepersoonsbedden. Dus allemaal een eigen tweepersoonsbed. Dat was best lekker na 2,5 week weer in een eenpersoonsbed. ’s Middags hadden we geen programma dus konden we doen en laten wat we wilden. Eigenlijk hebben we de hele middag met zijn allen in de Suriname Rivier gelegen. Isadou heeft alleen geen strand maar er liggen allemaal rotsen om heen. Maar dit lag prima! ’s Avonds had de kok saoto soep gemaakt. Deze was echt zo lekker, die van de afhaal was er niets bij. ’s Avonds hadden we wel een activiteit op de planning, wie zin had mocht even knuffelen met een vogelspin. Op Isadau leven dus veel vogelspinnen. Overdag zie je ze niet, maar ’s avonds zie je ze in veel bomen. Het doel van Isadou was voor vele toch wel om even die vogelspin vast te houden. De kok ging voor ons een vogelspin vangen zodat wij deze op onze handen konden laten lopen. Nou daar gaat je hart wel sneller van kloppen. Het eerste gevoel dat die spin op je hand loopt is echt vaag. Die poten kriebelen een beetje, maar voor de rest is het niet heel spannend. De kok zei dat die spinnen niet bijten, ach dat geloof je dan gewoon meteen natuurlijk maar of het echt zo is, I don’t know. Ik heb in ieder geval een enge ervaring erbij. Uiteindelijk was ik nog best opdreef en haalde ik die spin van de grond als hij weer eens eigenwijs was om niet op iemands arm te blijven. Voor de rest hebben we lekker over het eiland gespookt, opzoek naar dieren.

De volgende ochtend werden we om een uurtje of half 8 al gewekt. De kok had een ontbijtje klaar staan om 9 uur. Voor die tijd konden we ons even opfrissen. Even lekker een douche, of niet. Wat was die koud zeg, nog kouder dan op de Stoelman. Dat ging dus niet nog een keer gebeuren. Na het ontbijt gingen we de jungle in. De gids die ons mee nam, is een inwoner van Jaw Jaw een dorpje in het binnenland. De jungle was prachtig. Het was zo fijn om na de stad even frisse lucht te hebben. Geen herrie maar rust. De gids vertelde bij veel bomen en planten over de werking. Zo is er een speciale boom, de telefoonboom, waarmee vroeger een signaal werd afgegeven als iemand in problemen was. Veel planten worden gebruikt voor medicijnen. Een plant zal ik nooit vergeten. Deze plant wordt gebruikt bij vrouwen om te stomen bij de vagina. De plant zorgt ervoor dat alles strak blijft. Dus na een bevalling maar ook na of voor geslachtsgemeenschap stoomt een vrouw voor haar man. Ik vind het vrij bijzonder, maar hier is het, vooral in het binnenland, normaal. Helaas hebben we in de jungle geen dieren gezien. Na een heerlijke lunch met kip, rijst en groente gingen we weer even baden hoor. Tijdens het baden was er nog spektakel. Er was namelijk een boot gekieperd. Op zo’n 50 meter van waar wij baden is een stroomversnelling. Deze stroomversnelling was best heftig en het is dan ook handig om aan het begin van Isadau de boot te legen en dan de boot leeg door de versnelling te laten varen en de passagiers via Isadau te laten lopen. Maar bij deze boot was dat niet geheel gedaan. Er zat namelijk nog een dame aan boord en erg veel bagage waaronder golfplaten, van ongeveer 1,5 bij 3 à 4 meter, en eten. Het water was te sterk en de boot trok het niet. De boot kwam vast te zitten achter een rots en het water stroomde als een gek de boot in. Dozen met eten, schoenen, sigaretten, borden en ga zo maar door dreven over de rivier met de versnelling mee. Ondertussen bleven er boten aan komen varen die daar ook langs moesten. Gelukkig was er nog een tweede gleuf waar de boten door heen konden varen. Dit was alleen niet echt ideaal. Opeens stond de rivier vol met sterke mannen die de boten er door heen sleurden. Leuk uitzicht, onze tijd vloog voorbij. Uiteindelijk is iedereen heelhuids verder gegaan naar bestemming. Alleen zullen ze het een en ander missen. Ook zijn er veel golfplaten overleden en deze zijn bepaald niet goedkoop.
Rond een uur of vijf gingen we richting een dorpje, Jaw Jaw. Dat ligt echt 50 meter naast Isadou. Hier kregen we van dezelfde gids als vanmorgen een rondleiding. Prachtig om te zien hoe de stam daar leeft. In het dorp was een schooltje, een groot voetbalveld en heel veel kleine huisjes. Op het eiland hebben sommige mensen twee hutjes. Eentje voor het slapen en eentje als woongedeelte. Leuk om te zien hoe trots ze zijn dat ze al zo modern zijn, terwijl het dan lang niet zo modern is als in Nederland. De stam bouwt zelf de hutjes. Nu waren er nog veel houten hutjes maar er werden ook al huizen met bakstenen gebouwd. Deze bakstenen worden ook door de stam zelf gemaakt op het eiland. Ook was er iemand jarig, even feliciteren. Nou en daar waren al die lieve schattige kindjes. Er stonden een aantal kindjes te dansen. Zo lief om te zien, ze zijn vooral heel soepel in de heupen. Toen ik daar stond te kijken, kwam er een meisje naar mij toe en stak haar armen uit. Dus hup even optillen. Nou toen was ik verkocht. Zo veel liefde en gewoon zo schattig. Ook haar zusje kwam even buurten. Om ruzie te voorkomen tilde ik ze maar even allebei op. Mijn blonde vlecht werd vast gegrepen en geaaid door de meisjes. Ach en toen moesten we weer terug naar Isadou, ze wilden absoluut niet worden neergezet. Maar vader sprak ze even streng toe en uiteindelijk lieten ze mij los. Nog een keer zwaaien en snel weg. Terug op Isadau was het weer etenstijd. Na het eten gingen we kaaimannen spotten en proberen te vangen. In het donker met zaklampen op je hoofd opzoek naar kaaimannen. We hebben er wel een aantal gezien, helaas niets gevangen. Daarna hebben de mannen nog een kampvuur gemaakt. Hier hebben we tot laat gezeten, geslapen en gedanst.

Ons laatste dagje op Isadou. We mochten uitslapen tot een uur of 9. Daarna lekker ontbijten en chillen bij de rivier. We moesten natuurlijk wel bruin worden tijdens deze trip. Na de lunch gingen we weer terug. Eerste met boot naar Atjoni. Er kwam een klein buitje over waaien maar Nicolette en ik hadden een iglo van zwemvesten gebouwd dus zaten hartstikke droog. Terug in Atjoni lekker met het bussie naar Paramaribo. Eenmaal thuis bek af en op tijd naar bed!

Maandagochtend gingen we weer op pad. Dit maal naar Lelydorp. Morgen is hier het onafhankelijkheidsfeest. Het was druk op de weg dus het was een klein uurtje rijden. Op de locatie waren bedden, plek voor hangmatten, zwembad, volleybalveld, basketbalveld en een grote keuken. Hier hebben we de hele middag gerelaxt. Zonnebaden en zwemmen stonden centraal. Ook hebben we nog even een potje gevolleybald maar dit is toch niet echt mijn sport. ’s Avonds was het een en al gezelligheid. We gingen een dansje leren van 3 Surinaamse jongens. Wat kunnen zij dansen zeg, zo tof. Wij waren wel even zoet met het instuderen van onze moves. Daarna gingen we nog even een feestje bouwen en nacht zwemmen met kleren aan. Heel handig want het droogt ’s nachts natuurlijk voor geen meter. De nacht bracht ik door in mijn hangmat en dat was best lekker. Alleen ben je ’s morgens vroeg wakker vanwege de zon.

25 november is een belangrijke dag in Suriname. 25 november 1975 is Suriname officieel onafhankelijk geworden. Srefinensi Day wordt ieder jaar gevierd. Het volk trekt traditionele kleding aan en viert feest. Rond een uur of 12 kwam Desi Bouterse de openbare markt van Lelydorp openen. In de centrale markt stonden wij op nog geen 2 meter van hem tijdens de speeds, dus ik heb de president even goed kunnen bekijken in levende lijf. ’s Middags was er een optocht. In de optocht liepen enkele fanfares en werd het leger gepresenteerd. Ook werden de wagens en tanken gepresenteerd. Een van die Surinaamse jongens die met ons mee was vertelde dat dit als doel heeft om te laten zien dat Suriname zich zelf kan redden en daarvoor geen hulp nodig heeft. Het was een regenachtig dagje vandaag dus we zijn niet al te lang gebleven. De terugweg naar Paramaribo duurde ook heel lang door de drukte. Blij dat we thuis waren om half 9 eindelijk even avond eten en daarna snel te bed.

Ohja daar was stage weer, daarvoor zijn we hier natuurlijk! Vandaag staan Petra en ik samen met één zuster op zaal 2. Maar er liggen op zaal 2 alleen even geen patiënten. Even snel de zaal soppen, een patiënt van een andere zaal naar OK brengen en een anamnese afnemen bij een patiënt van de klasse. Om een uur of half 10 mochten Petra en ik anders wel even ons laptop halen aangezien het 5 minuten lopen is naar huis. Thuis was Nicolette er ook, dus toen gingen we nog maar even loodjes trekken aangezien we morgen sinterklaas vieren. En nu zit ik al 2 uur lang in de babykamer met airco te bloggen en aan school te werken. We krijgen in ieder geval alle vrijheid om aan school te zitten, dat is in Nederland wel anders!

Voor nog meer details moeten jullie hier echt zelf heen komen, het is vaak moeilijk om te beschrijven!

Kusje uit het 's Lands