Van de een in de andere verbazing!

Even een update na veel verbazing, maar ook veel ervaring!

Laten we beginnen met het weekend, uiteraard!
Donderdagmiddag om 15uur vol gas weekend. 's Avonds stond er een party bus op de planning. Wat een gekke huis. Beetje rondjes rijden, op een nagemaakte Engelse bus, door Paramaribo met keiharde muziek en gezellige mensen. Daarna stappen in de Havanna. Een en al lol en theater! De weekenden zijn tot nu toe erg vermakelijk. Voor de rest hebben we dit weekend nog meer gefeest, gezwommen en uh heel erg veel geslapen. Helaas hebben we zaterdag afscheid moeten nemen van Jori. Echt een feestbeest minder.

Dan nu week 2 op de gynaecologie. Het lijkt te gaan wennen maar toch verbaasd mij nog veel. Zo brengen patiënten eigen handdoeken en toiletpapier mee. Ook de zusters hebben een eigen toilet rol. Op de afdeling zijn geen automatische bloeddruk meters aanwezig, deze hebben enkele zusters in eigen bezit. Het materiaal waar mee wordt gewerkt is schaars. Zusters vouwen zelf gazen, die dan worden gestoomd en zo steriel worden gemaakt. Ergonomisch werken is hier een begrip die nog onbekend is. Hulpmiddelen zoals tillift of draaischijf zijn niet aanwezig. En natuurlijk de benadering naar patiënten. Dit zal voor mij nooit wennen.
Maandag stond ik ingedeeld op zaal 2. Dit houdt in dat je de iets grotere ok’s onder je hoeden hebt. Het was een rustig dagje maar heb wel het een en ander gezien. Op zaal 2 kwamen 3 ok’s. De zusters halen en brengen de patiënt zelf met brancard. Dat was wel even wennen. Patiënten worden niet per bed maar per brancard vervoerd. Het ziekenhuis is er ook totaal niet op gebouwd om met bedden over al naar toe te rijden. Dit houdt wel in dat patiënten kort na ok alweer in beweging moeten komen om van brancard naar bed te kruipen. Doordat de zusters zelf de patiënten weg brengen, ga mij dit even de gelegenheid om naar binnen te gluren bij de ok’s. Het ’s Lands Hospitaal heeft slechts 2 ok’s. Naar mijn idee bestaat er niet echt een verkoeverkamer. Patiënten komen zo razend snel terug na een ok en zijn dan nog onwijs moe van de narcose. De manier van handelen na een ok is ook wederom niet te vergelijken met Nederland. Patiënten komen terug op de afdeling en worden eenmalig gecontroleerd op vitale functies. Verder krijgen de patiënten 0,0 uitleg over hoe het nu verder gaat. Eten, drinken, wat mag ik wel, wat mag ik niet? Patiënten moeten het zelf maar ruiken en anders zelf vragen. De zusters kijken je soms ook een beetje raar aan als jij je wel voor stelt en instructies geeft aan de patiënt. De zusters zijn dit niet gewend.

Next day: Klasse. Bij de overdracht hoorde ik al dat er een baby’tje op de klasse lag. Zou ik dan eindelijk zelf aan de slag mogen?! Ik stond met twee zusters die in mijn ogen alles goed vonden wat ik wilde leren en doen. Dus ik ging lekker met de baby baden. Zo schattig! Eindelijk een beetje zelfstandigheid op de afdeling. Gedurende de dag waren we lekker bezig. Eigenlijk was dit de eerste echte dag waarbij ik weinig heb gezeten en actief ben bezig geweest met de patiënten.
Na stage heb ik lekker even hardgelopen. Alleen was het rondje iets minder lekker. Ik dacht goh laat ik eens rechts gaan in plaats van rechtdoor. Nou dat doe ik dus ook niet meer, wat een volk. Ze zullen je gerust niets doen, maar een prettig gevoel gaf het niet echt.

Dag 7 op de gynaecologie! Ik stond vandaag opnieuw op de klasse ingedeeld. Met drie andere zusters die heel gezellig zijn. We begonnen na de overdracht meteen. Om 7uur moest een patiënt namelijk al voor een ctg. Er leek warempel een beetje haast te zijn. Terug van de ctg kon ik helpen met bedden opmaken en controles uitvoeren. Na dat dit allemaal klaar was ging ik nog even meekijken met een baby’tje baden. Een andere zuster dus weer andere manier van zorg verlenen.
Rond een uur of 9 had ik een evaluatie gesprek met de hoofdzuster. In dit gesprek bespraken we vooral hoe het met mij persoonlijk ging en hoe het op de afdeling ging. We keken eigenlijk niet specifiek naar het beoordelingsformulier, maar het was een gesprek waarin ik even mijn hart kon luchten over de verschillen. De hoofdzuster heeft zelf ook enkele jaren in Nederland gewerkt en toont begrip voor hoe wij denken en ons hierbij voelen. Nou zo kletsen we even lekker door over hoe en wat op de afdeling. Maar ja, hoe brengen wij verandering in ons leerproces? Juist, verantwoordelijkheid. Wat lijkt dat mij fijn. Dus morgen samen met Petra de zaal coördineren met een zuster als back up. Na het gesprek was wel een beetje de motivatie verdwenen om deze dag nog tot succes te brengen. Gelukkig had ik nog een uitje naar de cardioloog en wat heb ik gelachen. Een mannetje van denk nog geen 1,55 meter die vroeg welke zuster van 2 meter daar even binnen kwam lopen. Heerlijk spontane dokter die veel uitleg gaf aan mij en hierbij veel humor gebruikte (wat ik echt even kon gebruiken). Nadat ik alle werkzaamheden af had was het toch al 13uur… What to do for the next two hours?! Wie niet waagt wie niet wint is het toch? Lieve hoofdzuster mogen wij misschien voor vandaag naar huis en morgen een frisse start? Maar natuurlijk. Uh oke doe een dansje. Stage tot 13.15uur, best even lekker zo’n dagje. ’s Middags zijn Petra en ik even om hangmaten geweest, kan niet wachten om er in te liggen. Na morgen hebben we gewoon 5 hele dagen weekend en daar gaan we optimaal van genieten. 5 dagen weekend, hoe dan? Uh ja want 25 november is Onafhankelijkheidsdag dus een groot feest! Je hoort het al, geen dag om bij te komen!

Ohja de twee dagen verloskamers zijn goedgekeurd dus ik vind op het moment alles wel best.

Ik heb ook nog een beetje verdrietig nieuws, Bami is al sinds vrijdagavond niet meer gezien....

Verder is het super gezellig met onze leuke huisgenootjes en vermaken wij ons prima:)

Lobi xx