Zuster Rodenhuis
Blijf op de hoogte en volg Renske
12 November 2014 | Suriname, Paramaribo
10 november 2014 onze eerste stage dag, onze eerste kennismaking met de zorg in een derde wereld land en vooral met de cultuur verschillen ten opzichte van onze zorg. Om half 8 hadden wij afgesproken met Tjitra bij de ingang van het ziekenhuis. Even de fietsen stallen, daar stonden wel geteld 10 fietsen en een aantal brommers, om vervolgens naar de iemand te gaan waarvan ik nog steeds geen idee heb wat haar functie was. Uiteraard verliep het allemaal niet zo soepel en moesten we lang wachten totdat er daadwerkelijk iets gebeurde. Aller eerst moesten we eigenlijk bij het verpleegkundige secretariaat geweest zijn om onze MRSA test in te leveren en af te spreken wanneer wij konden komen betalen. En vanuit hier gingen we naar de praktijkopleider. Een aardige zuster die ons complimenten gaf over onze mooi zuster pakken. Petra en ik stelde ons kort voor en we bespraken op welke dagen we stage komen lopen en op welke afdelingen. We beginnen met 5 weken gynaecologie en eindigen met 4 weken kinderafdeling. En tussendoor natuurlijk gewoon even 2 weken vrij!
Eenmaal op de afdeling aangekomen, ontmoetten we de hoofdzuster van deze dag. De “officiële” hoofdzuster was vandaag afwezig. Je wordt hier bij je achternaam genoemd, Zuster Rodenhuis hoor. De sub- hoofdzuster had aan een verpleegkundige gevraagd om ons rond te leiden over de afdeling. De afdeling bestaat uit een deel klasse verpleging en een deel normale verpleging. Voor de normale verpleging zijn 2 zalen. Op één zaal kunnen 10 patiënten liggen. Ook zijn er 2 isoleerkamers. Op het deel van de klasse verpleging liggen verschillende specialisme. Zo lagen er nu chirurgische, interne en gynaecologische patiënten. Het ziekenhuis is oud maar het is echt hetgeen wat je verwacht qua gebouw. De gang is een balustrade van een flatgebouw en daaraan liggen de kamers en zalen. De zorg is uiteraard totaal anders dan wat ik tot nu toe heb gezien in een ziekenhuis. Verpleegkundigen stellen zich niet voor aan de patiënten, zijn in mijn ogen kort af, vertellen de patiënt niet wat zij gaan doen en de verpleging zit onwijs vaak, echt onwijs vaak, niks te doen. Ze zitten dan te kletsen (niet met de patiënten maar met elkaar), folders te kijken en op hun mobiele telefoons. En als de zusters zin hebben om te bellen kan dit ook op elk moment van de dag. Allemaal dingen waar je in Nederland nooit aan zou denken. In Nederland voel je je al bezwaart als je te lang met een patiënt staat te praten laat staan dat je 30 minuten stil zit. Mijn conclusie na dag 1 was dan ook wel dat de werkdruk vandaag erg laag was en gehold wordt er zeker nog niet. Als ik de verhalen van de verpleegkundige moet horen bestaan rennen en vliegen hier wel, maar vast op zijn Surinaams. Ik kan niet wachten!! Verder is het een super toffe afdeling. Deze afdeling is nieuw voor mij dus alles is dubbel zo leerzaam en interessant. Ook is het super tof dat er pas geboren baby’tjes bij ons liggen. De moeder is dan al van te voren bij ons opgenomen om vervolgens via een keizersnede te bevallen. Ook is het mogelijk dat moeder een x aantal hechtingen aan de onderkant heeft waardoor ze even bij ons blijven.
Wat betreft de continuïteit van de zorg ben ik erg benieuwd hoe dit verloopt. Computers staan hier niet, de mooie systemen die wij toepassen in de ziekenhuizen kan je wel vergeten. Alles wordt met de hand genoteerd. Lab uitslagen kun je zelf ophalen bij een brievenbus waar dan papiertjes in liggen met de uitslagen. Het verpleegkundig dossier is een snelhechter met daarin een anamnese volgens de patronen van Gordon, de vitale functie metingen en formulieren die van toepassing zijn bij de patiënt. Patiënten verzorg je met alle zuster op dezelfde zaal. Interventies staan vaag omschreven en je moet goed opletten of de bijzonder heden worden overgenomen. Bijzonderheden? ja joh de artsen lopen hier geen visite langs de patiënten samen me de verpleegkundige. Zij doen dit met de hoofdzuster en noteren het in het bijzonderheden schrift.
Zo op die eerste dag heb ik echt een geen overzicht wat er moet gebeuren en wat er is gedaan. Als zuster op zaal heb je geen omkijken naar medicatie en dat is echt raar. Hiervoor is er een aparte zuster. Zij staat dan ingedeeld op de behandelkamer en deelt alle medicatie gedurende de dienst.
De middagoverdracht is op de gang of op zaal bij de patiënten. Patiënten kunnen als ze willen met gemak mee luisteren. Ook staan de patiëntendossiers op de gang waar werkelijk iedereen dus een blik in kan werpen. Ik weet niet precies hoe dat nu zit met de privacy maar in Nederland is dit allemaal een stuk strenger en zorgvuldiger.
De volgende dag was de eerste stage dag dat ik echt mee draaide met de verpleegkundigen. De dienst begint om 7.00uur. Maar ja naar mijn idee nemen ze het niet zo nauw. De dag begon met een dagtekst uit een boekje. Dit zijn een aantal zinnen afgeleid uit de bijbel. Hierna was de overdracht. Mondeling alle patiënten stuk voor stuk, duurt lang hoor! Daarna ga je richting je zaal, ik stond vandaag weer ingedeeld op de klasse kant. Je neemt de apparatuur mee voor het meten van de vitale functies en linnengoed om alle bedden te verschonen. Je stemt met de andere zusters af wie wat gaat doen. En wat bleek, geen ADL. Dit gebeurt allemaal al in de nachtdienst. Alleen de baby’tjes hoeven nog maar te baden. Toen alles rond was met betrekking tot het soppen en de vitale functies, gingen Petra en ik mee kijken met het verzorgen van een pasgeborene. Zo lief, de zuster gaf ook echt prima uitleg en er was ruimte voor vragen stellen.
De ziektebeelden op de klasse waren Hemorroïdectomie (verwijderen van de aambeien) + fissura ani (pijnklachten aan de anus), ontstoken s.c. wond, cervix ca gradatie 4 (baarmoederhalskanker), partus (bevalling)+ episiotomie (inknippen van de vagina), algehele malaise, viraal syndroom, diarree + braken bij zwangere en het inleiden. Veel verschillende ziektebeelden wat erg interessant is. Voor de rest hebben we gedurende de dag een aantal opnames gekregen en wondverzorging gedaan.
Aan het einde van de middag liepen Petra en ik nog even langs de praktijkopleider. We wilde toch wel liever 5 weken kinderafdeling i.p.v. 4 weken. Terwijl we daarheen liepen bedacht Pe in ene dat het ook wel leuk was als we nog naar de kraam of verlos konden. Nou hup zo kwamen er plannen en stelde we bij de praktijkopleider voor dat we graag in de 5e week 2 dagen verloskamers wilde en 2 dagen op de kraamafdeling. En warempel vond de praktijkopleider het goed en ging het meteen regelen zodra we weg waren. Voor de 2 dagen kraam hebben we al goedkeuring, nu nog de verlos. Dan zijn wij very very happy!!
Als klap op de vuurpijl kreeg ik ’s avonds een appje dat mijn muttie toch wel langs komt!!! Dus van 4 tot en met 11 december heb ik gezellig bezoek!
Vandaag was er weer erg veel personeel voor het aantal patiënten die lagen opgenomen. Ik stond vandaag op zaal 1. Hierbij horen ook isoleerkamer 1 en 2. Er stonden 5 zusters (inclusief mij) op 6 patiënten. Je kan dus op je dooie gemakkie werken. Op mijn zaal lagen twee patiënten met een geïnfecteerde sectio caesarea (keizersnede) wond, één patiënt in verband met een biopsie en een patiënt in verband met misselijkheid en braken. Op de ene isoleer lag een patiënt met een dreigende partus na een zwangerschap van 20 weken en op de andere isoleer lag een patiënt met een s.c. van drie dagen terug plus Hepatitis B. Bij één van de patiënten was ook de baby mee opgenomen, smelt. Dat is dus wel een beetje waar ik het voor doe. Wat lijkt het mij heerlijk om straks die baby’tjes lekker te mogen baden. Ohja alles heet baden en dus geen douchen of wassen.
Vandaag hadden Petra en ik voor het eerst een gesprek met de hoofdzuster. Hele aardige dame en heeft redelijk inzicht in wat wij moeten doen. De hoofdzuster heeft zelf ook een tijdje in Nederland gewoond/gewerkt en weet daardoor ook hoe het bij ons er aan toegaat. We vertelde wat wij qua opdrachten moesten doen en zij gaf aan hier rekening mee te houden, ben benieuwd!
Ik had aan de hoofdzuster gevraagd of het misschien mogelijk was om in het ziekenhuis te printen. Nou dan moest ze even twee collega’s bellen om te vragen of het kon. Want ja lieve mensen op onze afdeling staat wel één hele computer zonder printer en die is dan ook nog een alleen voor de hoofdzuster. Dus ik moest even naar een andere afdeling om te printen. De zuster daar vroeg om hoeveel pagina’s het ging, ik antwoordde heel braaf met 42 ( een periodeboek van 42 blz. is gewoon echt heel weinig). Dat vond de zuster wel heeeeel erg veel. Oke ik schrap wel een paar pagina’s.
Ach en zo studderen we de dag een beetje door. Tussendoor schaften we nog even lekker een half uurtje. Je zoekt zelf maar uit wanneer je pauze neemt. In principe kan je 4x per dag pauze houden, niemand die je controleert. Maar een ritme in je werkzaamheden heb je hierdoor niet echt, je doet gewoon werkzaamheden wanneer je daar zin in hebt en wanneer het jou en je collega’s uitkomt. Dat maakt het voor ons als stagiaires best wel lastig om inzicht te krijgen in de werkzaamheden die gedaan moeten worden bij de verschillende ziektebeelden.
Elke dag verbaas ik me gewoon over ongeveer alles. Ik kan nog wel een a4tje typen over de mentaliteit, over alles wat anders gaat en over de spullen die ze hier (precies niet) hebben. Maar ik ga nu even chillen. misschien de volgende keer.
Voor de rest ben ik nu al vele ervaringen rijker en kijk ik uit naar alles wat nog komen gaat.
Kusjes & knuffels
P.s. HAPPY BIRTHDAY TO STELLA!!
Eenmaal op de afdeling aangekomen, ontmoetten we de hoofdzuster van deze dag. De “officiële” hoofdzuster was vandaag afwezig. Je wordt hier bij je achternaam genoemd, Zuster Rodenhuis hoor. De sub- hoofdzuster had aan een verpleegkundige gevraagd om ons rond te leiden over de afdeling. De afdeling bestaat uit een deel klasse verpleging en een deel normale verpleging. Voor de normale verpleging zijn 2 zalen. Op één zaal kunnen 10 patiënten liggen. Ook zijn er 2 isoleerkamers. Op het deel van de klasse verpleging liggen verschillende specialisme. Zo lagen er nu chirurgische, interne en gynaecologische patiënten. Het ziekenhuis is oud maar het is echt hetgeen wat je verwacht qua gebouw. De gang is een balustrade van een flatgebouw en daaraan liggen de kamers en zalen. De zorg is uiteraard totaal anders dan wat ik tot nu toe heb gezien in een ziekenhuis. Verpleegkundigen stellen zich niet voor aan de patiënten, zijn in mijn ogen kort af, vertellen de patiënt niet wat zij gaan doen en de verpleging zit onwijs vaak, echt onwijs vaak, niks te doen. Ze zitten dan te kletsen (niet met de patiënten maar met elkaar), folders te kijken en op hun mobiele telefoons. En als de zusters zin hebben om te bellen kan dit ook op elk moment van de dag. Allemaal dingen waar je in Nederland nooit aan zou denken. In Nederland voel je je al bezwaart als je te lang met een patiënt staat te praten laat staan dat je 30 minuten stil zit. Mijn conclusie na dag 1 was dan ook wel dat de werkdruk vandaag erg laag was en gehold wordt er zeker nog niet. Als ik de verhalen van de verpleegkundige moet horen bestaan rennen en vliegen hier wel, maar vast op zijn Surinaams. Ik kan niet wachten!! Verder is het een super toffe afdeling. Deze afdeling is nieuw voor mij dus alles is dubbel zo leerzaam en interessant. Ook is het super tof dat er pas geboren baby’tjes bij ons liggen. De moeder is dan al van te voren bij ons opgenomen om vervolgens via een keizersnede te bevallen. Ook is het mogelijk dat moeder een x aantal hechtingen aan de onderkant heeft waardoor ze even bij ons blijven.
Wat betreft de continuïteit van de zorg ben ik erg benieuwd hoe dit verloopt. Computers staan hier niet, de mooie systemen die wij toepassen in de ziekenhuizen kan je wel vergeten. Alles wordt met de hand genoteerd. Lab uitslagen kun je zelf ophalen bij een brievenbus waar dan papiertjes in liggen met de uitslagen. Het verpleegkundig dossier is een snelhechter met daarin een anamnese volgens de patronen van Gordon, de vitale functie metingen en formulieren die van toepassing zijn bij de patiënt. Patiënten verzorg je met alle zuster op dezelfde zaal. Interventies staan vaag omschreven en je moet goed opletten of de bijzonder heden worden overgenomen. Bijzonderheden? ja joh de artsen lopen hier geen visite langs de patiënten samen me de verpleegkundige. Zij doen dit met de hoofdzuster en noteren het in het bijzonderheden schrift.
Zo op die eerste dag heb ik echt een geen overzicht wat er moet gebeuren en wat er is gedaan. Als zuster op zaal heb je geen omkijken naar medicatie en dat is echt raar. Hiervoor is er een aparte zuster. Zij staat dan ingedeeld op de behandelkamer en deelt alle medicatie gedurende de dienst.
De middagoverdracht is op de gang of op zaal bij de patiënten. Patiënten kunnen als ze willen met gemak mee luisteren. Ook staan de patiëntendossiers op de gang waar werkelijk iedereen dus een blik in kan werpen. Ik weet niet precies hoe dat nu zit met de privacy maar in Nederland is dit allemaal een stuk strenger en zorgvuldiger.
De volgende dag was de eerste stage dag dat ik echt mee draaide met de verpleegkundigen. De dienst begint om 7.00uur. Maar ja naar mijn idee nemen ze het niet zo nauw. De dag begon met een dagtekst uit een boekje. Dit zijn een aantal zinnen afgeleid uit de bijbel. Hierna was de overdracht. Mondeling alle patiënten stuk voor stuk, duurt lang hoor! Daarna ga je richting je zaal, ik stond vandaag weer ingedeeld op de klasse kant. Je neemt de apparatuur mee voor het meten van de vitale functies en linnengoed om alle bedden te verschonen. Je stemt met de andere zusters af wie wat gaat doen. En wat bleek, geen ADL. Dit gebeurt allemaal al in de nachtdienst. Alleen de baby’tjes hoeven nog maar te baden. Toen alles rond was met betrekking tot het soppen en de vitale functies, gingen Petra en ik mee kijken met het verzorgen van een pasgeborene. Zo lief, de zuster gaf ook echt prima uitleg en er was ruimte voor vragen stellen.
De ziektebeelden op de klasse waren Hemorroïdectomie (verwijderen van de aambeien) + fissura ani (pijnklachten aan de anus), ontstoken s.c. wond, cervix ca gradatie 4 (baarmoederhalskanker), partus (bevalling)+ episiotomie (inknippen van de vagina), algehele malaise, viraal syndroom, diarree + braken bij zwangere en het inleiden. Veel verschillende ziektebeelden wat erg interessant is. Voor de rest hebben we gedurende de dag een aantal opnames gekregen en wondverzorging gedaan.
Aan het einde van de middag liepen Petra en ik nog even langs de praktijkopleider. We wilde toch wel liever 5 weken kinderafdeling i.p.v. 4 weken. Terwijl we daarheen liepen bedacht Pe in ene dat het ook wel leuk was als we nog naar de kraam of verlos konden. Nou hup zo kwamen er plannen en stelde we bij de praktijkopleider voor dat we graag in de 5e week 2 dagen verloskamers wilde en 2 dagen op de kraamafdeling. En warempel vond de praktijkopleider het goed en ging het meteen regelen zodra we weg waren. Voor de 2 dagen kraam hebben we al goedkeuring, nu nog de verlos. Dan zijn wij very very happy!!
Als klap op de vuurpijl kreeg ik ’s avonds een appje dat mijn muttie toch wel langs komt!!! Dus van 4 tot en met 11 december heb ik gezellig bezoek!
Vandaag was er weer erg veel personeel voor het aantal patiënten die lagen opgenomen. Ik stond vandaag op zaal 1. Hierbij horen ook isoleerkamer 1 en 2. Er stonden 5 zusters (inclusief mij) op 6 patiënten. Je kan dus op je dooie gemakkie werken. Op mijn zaal lagen twee patiënten met een geïnfecteerde sectio caesarea (keizersnede) wond, één patiënt in verband met een biopsie en een patiënt in verband met misselijkheid en braken. Op de ene isoleer lag een patiënt met een dreigende partus na een zwangerschap van 20 weken en op de andere isoleer lag een patiënt met een s.c. van drie dagen terug plus Hepatitis B. Bij één van de patiënten was ook de baby mee opgenomen, smelt. Dat is dus wel een beetje waar ik het voor doe. Wat lijkt het mij heerlijk om straks die baby’tjes lekker te mogen baden. Ohja alles heet baden en dus geen douchen of wassen.
Vandaag hadden Petra en ik voor het eerst een gesprek met de hoofdzuster. Hele aardige dame en heeft redelijk inzicht in wat wij moeten doen. De hoofdzuster heeft zelf ook een tijdje in Nederland gewoond/gewerkt en weet daardoor ook hoe het bij ons er aan toegaat. We vertelde wat wij qua opdrachten moesten doen en zij gaf aan hier rekening mee te houden, ben benieuwd!
Ik had aan de hoofdzuster gevraagd of het misschien mogelijk was om in het ziekenhuis te printen. Nou dan moest ze even twee collega’s bellen om te vragen of het kon. Want ja lieve mensen op onze afdeling staat wel één hele computer zonder printer en die is dan ook nog een alleen voor de hoofdzuster. Dus ik moest even naar een andere afdeling om te printen. De zuster daar vroeg om hoeveel pagina’s het ging, ik antwoordde heel braaf met 42 ( een periodeboek van 42 blz. is gewoon echt heel weinig). Dat vond de zuster wel heeeeel erg veel. Oke ik schrap wel een paar pagina’s.
Ach en zo studderen we de dag een beetje door. Tussendoor schaften we nog even lekker een half uurtje. Je zoekt zelf maar uit wanneer je pauze neemt. In principe kan je 4x per dag pauze houden, niemand die je controleert. Maar een ritme in je werkzaamheden heb je hierdoor niet echt, je doet gewoon werkzaamheden wanneer je daar zin in hebt en wanneer het jou en je collega’s uitkomt. Dat maakt het voor ons als stagiaires best wel lastig om inzicht te krijgen in de werkzaamheden die gedaan moeten worden bij de verschillende ziektebeelden.
Elke dag verbaas ik me gewoon over ongeveer alles. Ik kan nog wel een a4tje typen over de mentaliteit, over alles wat anders gaat en over de spullen die ze hier (precies niet) hebben. Maar ik ga nu even chillen. misschien de volgende keer.
Voor de rest ben ik nu al vele ervaringen rijker en kijk ik uit naar alles wat nog komen gaat.
Kusjes & knuffels
P.s. HAPPY BIRTHDAY TO STELLA!!
-
13 November 2014 - 00:40
Sara:
Ik begrijp niet alle vaktaal die je gebruikt, of ik ben misschien de enige die niet weet wat een ADL is :D. Iets met wassen? Algemene Dagelijkse L? Maar wat een ervaringen!!
WAT TOF DAT JE MOEDER LANGS KOMT!!
Wat schrijf je leuk haha (soms best een beetje boers hoor :P)
Dikke knuffel terug! -
13 November 2014 - 01:00
Renske Rodenhuis:
Algemene dagelijkse levensverrichtingen oid. In ieder geval, wassen hahaah
Ja ik las net het verslag en dacht echt, er ontbreekt nog zo veel. Mijn hoofd overspoelt!
Tof he, helemaal alleen net zo als jouw moeder.
HAHA AAOOO ik ga minderen. Volgende week Surinaams hoor.
xxxxx -
13 November 2014 - 06:25
Sharda :
Omg en wij maar rennen en vliegen met zo min mogelijk personeel. Ik wil daar ook werken. Maar geen visite lopen, spreek je dan ooit een dokter haha. Klinkt allemaal heeel bijzonder maar wel een super ervaring. Alle opschrijven voor dat je het normaal begint te vinden;)
Xxxx -
13 November 2014 - 07:39
Els Rodenhuis:
Was weer erg leuk om te lezen Renske.
En ja een ziekenhuis is daar heel anders dan hier. Mijn vader heeft daar ook een keer gelegen tijdens 1 van z'n reizen naar Suriname.
Wat goed van je moeder dat ze langs komt!
En laat je met je hardlopen niet te veel beïnvloeden door de relaxte gang van zaken daar hè.
Groetjes -
13 November 2014 - 08:21
Karin:
Hey Renske, wat een leuke verslagen! Tof hoor allemaal! En je mamaatje die langs komt! Dat is zo gaaf, kun je delen wat je meemaakt en je moeder zien en voelen hoe je daar leeft. Heel veel plezier nog daar. X oud-buuf-Karin -
13 November 2014 - 11:12
Marit:
Joooooooo
punt 1: 4 dec. is my birthday. Ga dus maar alleen met me pappie uit eten. Had al gehoord dat ik het zelf moest betalen.
punt 2:
heb je genoeg handschoenen? Anders neemt mam even een extra koffer mee. RANZIG!
-
14 November 2014 - 21:04
Paula:
Hallo Renske ! Leuk te lezen hoe het toe gaat daar in Paramaribo . De omstandigheden lijken een beetje op hoe het hier 30 jaar terug ging . Taak gericht verplegen , en niet patient gericht wat we hier nu al lang gewend zijn . Alleen moest er vroeger wel hard gewerkt worden en was je de hele dag met de patienten bezig . Maar ws hanteren ze een tropen tempo . Ik kan me voorstellen dat je het enig vindt om die kleine hummels te baden , het zijn echt schatjes . De verloskamers zijn ook wel boeiend om mee te kijken , hopelijk dat er die dagen een paar leuke partussen zijn . Zelf vond ik het pas leuk als het mis ging en we hals over kop naar de ok moesten , daarom ben ik denk ook op de SEH gaan werken .
Hoe is het leven verder daar ? Buiten het ziekenhuis ? Hebben jullie een leuk appartement of woon je samen met andere in een huis ? Kook je zelf kouseband of wordt er voor jullie gekookt ? Hebben jullie de gelegenheid om uit te gaan en is dat leuk daar ? Last van mannen die blonde vrouwen leuk vinden ?
Leuk dat Loes je even komt opzoeken , verwen haar maar een beetje daar . Nou Renske veel succes nog , als je straks weer thuis bent zal je wel weer waarderen dat wij hier een stukje verder zijn in de ontwikkeling van de gezongheidszorg
Veel plezier nog en vergeet niet te genieten ! Liefs Paula
-
15 November 2014 - 21:34
Puck:
Echt super leuk om je verslagen te lezen Rens!
Het lijkt me zo vreemd om daar stage te lopen, echt een heeele andere mentaliteit!
Maar nog heel veel plezier en hopelijk heb je snel weer een verslag
Wacht trouwens nog steeds op een filmpje van bami in actie :')
xx. Puck -
19 November 2014 - 02:11
Renske Rodenhuis:
Shar: dat is dus zo raar he. De hoofdzuster loopt dus visite. In mijn ogen is er ook niet echt een opdrachtenblad. Misschien ga ik er nog achter komen hoe en wat:p
Hahah Marit, mam haar keuze he... niet de mijne voor die dag! Maar ze hebben gelukkig wel handschoenen. toch met regelmatig hep b patiënten hoor.
Tante Paula: het leven buiten het ziekenhuis is prima te doen. Leuke huisgenootjes waar we heel veel mee doen. Vooral veel stappen en kletsen. Verder gaan er nog wel een aantal tripjes aan komen naar het binnenland. We koken wel zelf maar geen kouseband dat halen we gewoon voor 2euro bij een afhaal! Het valt mij alles mee hoe de Surinaamse mannen zijn. Met uit gaan totaal geen last van. Alleen tijdens het hardlopen. Zodra er een blonde paardenstaart wordt gesignaleerd verrekt iedereen zijn nek haha.
Er volgt snel een update!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
